Senin özün bu değişemezsin geyiklerinin yalan olduğunu düşünüyorum. Atalarımız böyle değillerdi içlerinde zerre kadar korku yoktu. Ama bu korkuyu daha sonradan genlerle taşıdılar. Önceden Allahtan başka korkmayan atalarımızın herşeyden korkan çocukları oldu. Ama bunda o çocukların suçu yoktu. tek yapmaları gereken asıl özünü bulmaktı. İçinde başından beri olan tahmin etmediği kadar yakın olan ama farkedemediği özünü.
İşte o bulanlar. Herşeyin farkında olanların içinde korku barınmazdı. Çünkü herşey için bir planları vardı. Başarısız olmaktanda korkmazlardı çünkü insan kaybede kaybede öğrenirdi. Bazen öyle planları vardı ki kaybetme olasılığı yoktu. Bazen müdahale etmektense sessizliğini korumayı tercih ettiler.
Korku aslında başından beri onları kaybetmeye sürükleyen şeydi aslında. Bunu nasılda fark etmemişlerdi bunca zaman.
Düşünmeden hareket etmemeyi öğrendiler tıpkı atalarımız gibi. Duygularına gerekmediğinde aman bile vermediler, mantık üstün geldi.
Ama sayıları çok azdı. Diğer insanlar köreltilmiş duygularıyla başbaşa kaldığından onları dinlemiyordu bile. Hakikati bas bas bağırarak söyledikleri halde.
Bunu şu şekilde başardılar. Kendilerini küçümsemekten vazgeçtiler. Daha önce kendisi hakkında ne kadar kötü yorum varsa işte sen şöylesin sen böylesin v.s vazgeçtiler ve özlerine dönmeye başladılar
yeni başladıkları zaman bir takım engellerle karşılaştılar. düştüler kimisi kalktı kimisi pes etti ve çöplüğüne geri döndü.
kalkanlar yılmadan devam etti. İnançları ve cesareti onu ayakta tutan şeydi. Diğer duygular çöpteydi.
Artık herşeyin iyice farkına vardılar ve hayatın aslında üzülmeye bile değmeyecek kadar kısa olduğunu farkettiler. Bunun için en iyi şekilde yaşanması gerektiğini savundular.
işte bunlar hep kesin konuşurlardı. Genelleme yapmazlardı. gerekmedikçe. Yolunu kesen insanlara aldırmadılar çünkü o aciz insanlar onların canını sıkamazdı o kadar acizlerdi ki.
Başkalarının hevesini kırmayı zevk haline getirmiş aciz insanlar. Onları dinleyenler yolun başında kaybetti.
evet insan değişemezdi ama gerçek özünü bulamazdı diye bir şey yoktu. İnsanın gerçekliği aslında içinde... o kadar yakın ki onu bulabilmek düşündüğünden de kolay, artık insanların sana olan hakaretleri seni zerre kadar üzemeyecek...
']]}
Kayıtlar
Bunu hatırlıyor gibiyim bi yerden hatta aynısıydı,her şey kelimesi kelimesine :) Bi yola çıktın mı yarım kalmayacak hiç bişey,sonunun kötü biteceğini bilsen de gitmelisin sonuna dek.en azından 'elimden geleni yaptım' der yüreğin,rahatlarsın.Ben çıktığım yolun neresindeyim ne kadar ilerledim bilmiyorum ama bildiğim şey varsa özüme olan yolculuğuma devam.elbette düşüşlerim oldu ama kalkmayı bildim,kaldırabildin.elbette yargılayanlar oldu ama gülmeyi bildim,güldürebildin. Kendimi gücümü küçümsemiyorum artık çünki her insan güçlüdür,sadece çevredekilerden ilgi bekledikleri için bunu göstermezler.ama ben o sevgi,ilgi dilenenlerden değilim.Bu yola girmişim kime ne,yaptıkları eleştirilere gülüp geçmişim,terslemelerine aldırmamışım onlara ne ?
YanıtlaSilDedim ya girdiğin yolda işi yarım bırakmayacaksın diye.ben girdim bu işe.kendim için değilse bile senin için devam ederim bu yolda.Düşmüşüm,üzülmüşüm önemi yok.Seni kırmaktansa,çabalarını boşa çıkarmaktansa .. Yeni hayat sayfamda kendimden önde tuttuğum nadir kişilerden birisi :) ! Belki defalarca kez teşekkür ettim,ama bıkmam yine edeyim.Hayatın dar sokaklarında yol gösterdiğin için binlerce kez teşekkür ederim :)
Sende benim canımı bile verebileceğim nadir kişilerdensin bunu bil :)
YanıtlaSil