Elbette. Bazı insanlar vardır yaşından büyük konuşur. İlla ki görmüşsünüzdür. Çektiği acılara bağlı olarak
17 yaşında biri 25 yaşında bir adam gibi tecrübeli ve olgun durabilir. Çekici erkekler genelde olgun erkekler
değil midir zaten? Her nasıl ki elmas yontulmadan güzelleşmiyorsa insan da acı çekmeden olgunlaşmıyor.
Yani en büyük mutluluklar, en kötü acılardan sonra başlar. Ve gün gelir, o acıları hatırlayıp gülüp geçersin.
Çünkü o acıları tecrübe ettin, sana büyük görünmüyorlar. Oysa ki bazı insanlar vardır, en ufak şeylerden
bile şikayetçi olur isyan eder. Bunu şöyle açıklayabiliriz. Matematik sınavından 08 alan biri, aldığı nota
üzülüyor, ama asla bunu abartıpta acıya dönüştürmüyor. Ve bir tarafta da aynı sınavdan 97 alan bir öğrenci var ve o 3 puan için dünyasını yıkıyor. Evet, böylelerine sıkça rastlarız. İçinizden dövmek geliyor öyle değil mi?. Acılara sabreden güçlenebilir ancak. Çektiği acıya rağmen şükredip isyan etmeyen mutluluğa erer ancak.
İnsanlar acıdan güç almayı öğrenmeli. Acılar onu yıkmamalı, tam tersi onu dimdik ayakta tutmalı.
Bir ekleme; bazı insanlar çektiği acılardan dolayı acı tanımaz hale geldiği için vicdani problemler yaşayabilir ve insanların
acı çekmesi umrunda olmaz. Yani işin sonu Sosyopatlığa kadar gidebilir.
17 yaşında biri 25 yaşında bir adam gibi tecrübeli ve olgun durabilir. Çekici erkekler genelde olgun erkekler
değil midir zaten? Her nasıl ki elmas yontulmadan güzelleşmiyorsa insan da acı çekmeden olgunlaşmıyor.
Yani en büyük mutluluklar, en kötü acılardan sonra başlar. Ve gün gelir, o acıları hatırlayıp gülüp geçersin.
Çünkü o acıları tecrübe ettin, sana büyük görünmüyorlar. Oysa ki bazı insanlar vardır, en ufak şeylerden
bile şikayetçi olur isyan eder. Bunu şöyle açıklayabiliriz. Matematik sınavından 08 alan biri, aldığı nota
üzülüyor, ama asla bunu abartıpta acıya dönüştürmüyor. Ve bir tarafta da aynı sınavdan 97 alan bir öğrenci var ve o 3 puan için dünyasını yıkıyor. Evet, böylelerine sıkça rastlarız. İçinizden dövmek geliyor öyle değil mi?. Acılara sabreden güçlenebilir ancak. Çektiği acıya rağmen şükredip isyan etmeyen mutluluğa erer ancak.
İnsanlar acıdan güç almayı öğrenmeli. Acılar onu yıkmamalı, tam tersi onu dimdik ayakta tutmalı.
Bir ekleme; bazı insanlar çektiği acılardan dolayı acı tanımaz hale geldiği için vicdani problemler yaşayabilir ve insanların
acı çekmesi umrunda olmaz. Yani işin sonu Sosyopatlığa kadar gidebilir.
Bazi insanlar da ders aldigini sanir ama ayni hatalari yapmaya devam eder.bunara da aptal dene bilir.acilardan sikayet etmez belki ama aptal gibi defalarca duser o aciya.sonra artik yorulur ayni seyleri sil bastan yasamakttan.tam.pes edecekken biri gelir tum dengeyi degistirir.tutar elinden toplar seni.acar gozlerini,hatalari gosterir sana.senden yasca kucuk olsa da kalbi kat be kat buyuktur,bu aşina :)
YanıtlaSilSen bi özele gelsene ya :)
YanıtlaSilGelim :)
YanıtlaSil